هنر حفظ انگیزه

هنر حفظ انگیزه

    آیا بین افراد فعال و علاقه مند به انجام دادن کارها و کسانی که نسبت به انجام دادن و اتمام کارهایشان علاقه نشان نمی دهند،تفاوت وجود دارد؟

    اگر پاسخ این پرسش مثبت باشد،نخست،آگاهی از این که کدام جنبه از شخصیت این افراد با سایرین متفاوت است و سپس دریافت این موضوع که چگونه می توان افراد را از بی تفاوتی و کم تحرکی در آورد،از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد شد.

ابتدا باید بدانیم که افراد از لحاظ  "قدرت شناخت"  و "استفاده" با هم متفاوت هستند و بر همین اساس به دو گروه تقسیم می شوند.  

     گروه اول را کسانی تشکیل می دهند که در مراحل مختلف زندگی خود موقعیت ها و فرصت ها را به خوبی شناخته و برای نیل به آن چه مورد نظرشان بوده است به شدت کوشیده اند.

    گروه دوم که نسبتا" تعداد بیش تری را به خود اختصاص می دهد، کسانی هستند که نسبت به شناخت و استفاده از موقعیت ها ، علاقه ی چندانی نشان نمی دهند.

منشا این تفاوت اساسی،انگیزه ی پیش رفت در افراد است. 

    انگیزه ی پیش رفت نشان دهنده ی میل وعلاقه نسبت به انجام دادن یک کار سرو سامان دادن  یا سازمان دادن به محیط مادی و معنوی و اجتماعی خود، فایق آمدن بر موانع، از دیگران سبقت جستن و رقابت کردن با آن ها از طریق صرف کوشش زیاد برای بهتر انجام دادن کارهاست.

البته این نیرو با نیاز فرد برای "تسلط یافتن" و "کنترل رفتار دیگران" متفاوت است. 

   افرادی که انگیزه ی پیش رفت در آن ها زیاد است در فاصله ای می ایستند که متوط شانس آن ها در انجام دادن یک کار تقریبا" یک به سه باشد. به عبارتی این افراد در انجام کارها برای خود حالتی را به وجود می آورند که به کوشش نسبتا" بیش تری نیاز دارند و بتوانند برای ایفای نقشی که از آنان خواسته شده است، مباارزه کنند.

    از طرفی هنگامی کار را برای خود به صورت مبارزه در می اورند که نسبت به انجام دادن آن اطمینان داشته باشند. به بیان دیگر در انجام کارها سنجیده عمل می کنند. این افراد بیش تر ترجیح می دهند مسائل را خود حل کنند و حل مسائل را به تقدیر و سرنوشت نسپارند.

   ظاهرا" چنین به نظر می رسد که پاداشی که در مقابل "انجام دادن" کارها می گیرند، کمتر از رضایت خاطری است که از طریق نیل به هدفی خاص در ایشان حاصل می شود.

   خصیصه ی دیگر این افراد "تمایل شدید نسبت به آگاهی از نحوه ی انجام دادن  کارها" است.به همین دلیل این گونه افراد بیش تر به دنبال کارهایی هستند که بتوان نتیجه ی آن را فورا" مشاهده کرد و از انجام دادن کارهایی که نتیجه و حاصل آن مشخص نیست یا نتیجه ی آن در  مدت زمان طولانی به دست می آید چندان استقبال نمی کنند.

   این افراد برای درست و و بهتر انجام دادن کارها فکر می کنند و به همین خاطر در شکار کردن موقعیت های بهتر و گوناگون موفق تر هستند.

   این خصوصیات ارثی نیست و در کسب آن  تعلیم و تربیت ،خانواده و محیط اطراف نقش مهم تری دارند.در توضیح باید گفت هر گاه پدر و مادر برای خود اهداف بزرگ و قابل دسترسی را در نظر می گیرند  و برای رسیدن به اهدافشان تشویق می کنند،احتمال این که فرزندانشان  در مقایسه با کودکان دیگر از انگیزه ی پیشرفت قوی تری برخوردار باشند،بیش تر است.

    برخی روانشناسان معتقدند کارمندان و کارگرانی که انگیزه ی پیشرفت دارند در انجام کارها مخاطره جو هستند و ویژگی های شخصیتی آنان به گونه ای است که بیش تر بین رهبران شغلی و مدیران اقتصادی یا اداری دیده می شوند.

    وقتی شخص تحت تاثیر این انگیزه است فعالیت او بیش تر در جهت یافتن راه ها و روش هایی است که با استفاده از آن ها می توان کارها را بهتر انجام داد، بنابراین چنین افرادی، هم بیش تر ترقی می کنند و هم سرعت پیش رفت آن ها بیش تر است.سازمان ها و بخش هایی که چنین افرادی را در استخدام خود دارند در مقایسه با سازمان هایی که این افراد را کمتر استخدام کرده اند نیز بیش تر پیش رفت می کنند. به عبارتی حضور این افراد تاثیر مستقیم در موسسه ، سازمان یا هر واحد کاری که در آن حضور دارند، خواهد داشت.

چگونه با انگیزه باشیم؟

    بسیاری از افراد با وجود داشتن موقعیت اجتماعی و کار مناسب،هر از چند گاه ممکن است از کار و تلاش های اجتماعی خسته و بی انگیزه و سست شوند. به خصوص اگر فرد مجبور باشد به یکباره در چند نقش کلیدی ایفای نقش می کند. به بیان دیگر فقدان انگیزه ممکن است ناشی از یک برنامه ی فشرده ی کاری یا بر عکس یک برنامه ی کاری پاین تر از حد انتظار فرد باشد. از این رو، به هنگامی احساس سستی و رخوت طولانی در کار باید ابتدا منشا  آن را پیدا کرد و بی درنگ در جهت ایجاد انگیزه و تحرک گام برداشت. از این رو توصیه می شود برای پیش رفت در برنامه ی خود:

1-مهارت هایتان را توسعه دهید.با آموزش مداوم،استعدادهایتان را پرورش دهید و در کارهایتان رقابت ایجاد کنید تا عقب افتادگیتان را جبران نمایید.

2-عرصه های کاری جدید را جست و جو کنید.

3-برنامه ریزی کنید تا بعد از انجام یک دوره کار فشرده، برای مدتی کوتاه هم که شده به مسافرت بروید.

4-یک تغییر ماهرانه در کار ایجاد نمایید. اگر احساس می کنید کارتان بیش از حد یکنواخت است، در جست و جوی راه هایی برای ایجاد تنوع در کار باشید.برای مثال، می توانید  از برنامه های اطلاعاتی و نرم افزاری جدید بهره بگیرید و در جست و جوی راه های جدید بهره وری  در کارتان باشید.

5-فکر و احساس خود را مانند جسمتان ورزش دهید و به فعالیت وادارید. یک راه پیمایی پر تحرک و با حرارت در طول ساعات ظهر، سطح انرژی شما را بالا می برد و به شما این امکان را می دهد که افکارتان را سازمان دهی کنید . حتی یک تغییر کوچک در مکان نشستن سر کار می تواند هیجان و احساس تازه ای در شما به وجود آورد.

6-بکوشید تا در کار خود بهترین باشید. سعی کنید در هر کاری که انجام می دهید برتر بودن، از قابلیت ها چشم گیر کار شما باشد. اطمینان داشتن به توانایی هایتان، هم انگیزه خودتان را بالا می برد و هم دیگران را نسبت به توانایی های شما دلگرم می کند.

7-انعطاف پذیر باشید. از سخت گیری و نکوهش بیش از حد در مورد کارتان بپرهیزید . اگر می دانید که نهایت تلاشتان را کرده اید، پس به آن افتخار کنید. اگر فکر می کنید راه بهتری برای انجام کارتان وجود دارد، بی درنگ آن را دنبال کنید تا سطح کیفی کارتان ارتقا یابد.

نویسنده: علیرضا خراطها